ТВОРЧА ІНТЕЛІГЕНТНІСТЬ (ПСИХОЛОГІЧНЕ І СОЦІОЛОГІЧНЕ ТРАКТУВАННЯ)
DOI:
https://doi.org/10.33989/2226-4051.2016.13.171535Ключові слова:
творча інтелігентність (психологічне трактування), інтелігентність (соціологічне трактування), соціальна інноваціяАнотація
Інтелігентність має багато визначень, але найчастіше її пов’язують із пізнавальною діяльністю. Інтелігентність взаємодіє зі здібностями з різних сфер людської психіки. Термін «інтелігентність» застосовується широко, тому вирізняють кілька її типів: когнітивну (абстрактну), вербальну, суспільну, емоційну, культурну і творчу. Інтелігенцією називають також суспільну групу, яка живе за рахунок роботи розуму. В сучасному розумінні інтелігентними є особи, які займають посади, що вимагають вищої освіти. Про інтелігентність ми говоримо, коли маємо на увазі людей, які займаються творчою розумовою працею.
Посилання
Amabile, T. M. (1996). Creativity in Context. Update to the social psychology of creativity. Boulder, Westview Press.
Dobrołowicz, W. (1982). Psychologia twórczości. Kielce, Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Jana Kochanowskiego.
Dobrołowicz, W. (1984). Elementy psychologii twórczości technicznej. Kielce, Związek Nauczycielstwa Polskiego. Ośrodek Usług Pedagogicznych i Socjalnych.
Dobrołowicz, W. (1989). Problemy wyobraźni w twórczości naukowej i technicznej. (w:) Wybrane zagadnienia kształcenia i wychowania dzieci i młodzieży. (red.) S. Popek. Lublin, Wydawnictwo UMCS.
Encyklopedia Socjologii (1998). Warszawa, Oficyna naukowa, t. I.
Góralski, A. (1996). Reguły treningu twórczości. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe Scholar.
Guilford, J. P. (1978). Natura inteligencji człowieka. Warszawa, PWN.
Jędrych, E. (2013). Inwestowanie w innowacje społeczne w organizacjach gospodarczych. Warszawa, PWN.
Karwowski, M. (2008). Spory wokół pojęcia kreatywności w pedagogice twórczości. Ruch Pedagogiczny nr 5-6, s. 5-18.
Konecki, K. (2002). Pozyskiwanie pracowników o strategicznych kompetencjach. (w:) Szkice z zarządzania zasobami ludzkimi. (red.) H. Król. Warszawa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego.
Kwiatkowski, S. M., Sepkowska Z. (2000). Budowa standardów kwalifikacji zawodowych w Polsce. Warszawa-Radom, Biblioteka Pedagogiki Pracy.
Limont, W. (1996). Analiza wybranych mechanizmów wyobraźni twórczej. Badania eksperymentalne. Toruń, UMK.
Nęcka, E. (2000). Twórczość. (w:) Psychologia, (red.) J. Strelau. Gdańsk, GWP, s.781-807.
Nęcka, E. (2001). Psychologia twórczości. Gdańsk, GWP.
Nilsson, W. O. (2003). Social innovation: An exploration of the literature
(www.sig.uwaterloo.ca/documents/SocialInnovation.pdf).
Oleksyn, T. (2000). Zarządzanie kompetencjami w organizacji. (w:) Szkolenie i rozwój pracowników a sukces firmy. (red.) A. Ludwiczyński. Warszawa: Polska Fundacja Promocji Kadr.
Pol E., Ville S. (2009). Social innovation: Buzz word or enduring term? Journal of Socio-Economics, nr 38(6).
Słownik języka polskiego, (red.) M. Szymczak, (1981). Warszawa, PWN, t. I: A- K.
Stróżewski, W. (1983). Dialektyka twórczości. Kraków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne.
Szewczuk, Wł. (1979). (red.), Słownik Psychologiczny. Warszawa, PWN.
Szmidt, K. J. (2013). Pedagogika twórczości. Sopot, GWP.
Taylor, I. A. (1975). An emerging view of creative actions. (w:) Perspectives in Creativity, (red.) I. A. Taylor, J. W. Getzels. Chicago, Aldine.
Tokarz, A. (1989a). O wzbudzaniu ciekawości. Cz. I. Charakterystyka zjawiska,
„Przegląd Psychologiczny” nr 3.
Tokarz, A. (1989b). O wzbudzaniu ciekawości. Cz. II. Stymulatory ciekawości i motywacji poznawczej. „Przegląd Psychologiczny” nr 4.
Trzebiński, J. (1978). Z badań nad uwarunkowaniami oryginalności myślenia. Wrocław, Ossolineum.
Tyszka, T. (2000). Psychologia ekonomiczna. (w:) Psychologia. (red.) J. Strelau. Gdańsk, GWP.
Zdankiewicz-Ścigała, E., Matuszewski T., (2000). Wyobrażenia jako pierwsza forma doświadczenia generowanego przez jednostkę. (w:) Psychologia, (red.) J. Strelau. Gdańsk, GWP.
